Saturday, January 28, 2012

കവിത

അരുത് കാട്ടാളാ 

അവര്‍ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍
നീ തകര്‍ക്കുന്നത്
നിന്‍ വേരുകള്‍ .
ആടി ഉലയുന്നത് 
നിന്‍ അസ്തിത്വം. 
വേണ്ടായിരുന്നു ...
ഇരന്നു വാങ്ങുന്ന 
ശാപത്തിന്‍ ഫലം 
കായ്ക്കാതിരുന്നെങ്കില്‍!
കഷ്ട്ടം എന്നോതി 
പിന്തിരിയും കൂട്ടുകാര്‍ .
നിന്‍ ഭാവിയിലെ 
ഇരുട്ടും ശൂന്യതയും ..
വേണ്ടായിരുന്നു ...
ചതി തന്‍ പടിയില്‍ 
തളരുന്ന നിനക്ക്
ആലംബം പാമ്പിന്‍ 
പത്തികള്‍ ...
അരുത് കാട്ടാളാ ....
അരുതെന്നോതുവാന്‍ 
ഏതു മുനിവരാനല്ലേ?
പാപത്തിന്‍ വാല്മീകം
തകര്‍ക്കുവാന്‍
ഈ കാട്ടാളനുമാവില്ല..
[നന്ദി....sure]